Ülke iki gündür İbrahim Tatlıses'in vurulması haberiyle çalkalanıyor. Hiç beyazlamayan(!) kömür karası saçları ve bıyıklarıyla İbo'ya ölümü konduramıyor insan. Kendisinin kameralar önündeki o sıcakkanlı ve sevecen tavrının aksine, özel hayatında çevresindekilere karşı son derece hoyrat ve kaba bir insan olduğundan şüphem yok. Olayı duyunca "Ya birinin hakkını yemiş ya da birine kabadayılık yapmıştır" diye geçti aklımdan. Çevremde konuştuğum birçok kişiden de buna benzer yorumlar duydum.
Öte yandan televizyondan izlediğimiz kadarıyla, geniş bir hayran kitlesi karalar bağlamış, şimdiden yas tutuyor. Seveni çok İbo'nun... Urfa'dan otobüsler dolusu hısım İstanbul'a doğru yola çıkmış. Ülkemizin bilindik ünlüleri kara gözlükleri ile bu sefer Teşvikiye Cami yerine hastane önünde toplanmış, sevgi ve üzüntü dolu mesajlar veriyorlar. Adamda para olunca dayağı bile tatlı oluyor. Geçmişte İbo'nun hışmına uğramış dayakzede hatunlar dahi tekmili birden hastane önünde ve gözyaşları içinde:
- Sevgi dolu bir insandı...
Başbakan dört kez telefonla arıyor, yetmiyor bir de kalkıp bizzat hastaneye geliyor, doktorlara ne gerekiyorsa yapmaları talimatını veriyor. Sanki demese yapmayacaklar...
Ben de İbrahim Tatlıses'i severim aslında . İbo Türkiye'dir... İbo'nun hayatı ve otuz senelik kariyeri, Türkiye'nin son otuz sene içinde nereden nereye geldiğinin de kısa bir özeti gibidir.
70'li ve 80'li yıllarda Türkiye'de türkçe müzik dinlemek neredeyse ayıplanacak, utanılacak bir şey sayılırdı. Gece kulüplerinde, arkadaş toplantılarında filan türkçe müzik çalmak kimsenin aklına dahi gelmezdi. Öte yandan, bu yabancı müzik özentisinin yanısıra köklü bir de gazino geleneği vardı. Kaliteli Türk Müziği bu gazinolarda dinlenirdi. Türkü ve arabesk ise kelimenin tam anlamıyla hor görülür, aşağılanırdı. O zamanlar bu tarz müzik, şehir hayatına adapte olamamış, ezilen sınıfın müziği olarak bilinirdi. Eğitimli ve ince zevkleri olan kesim ise ecnebi müziği tercih ederdi.
Hatta ve hatta günümüz Türkiye'sinde, bu sefer eğitimli ve ince zevkli insanlar artık neredeyse dışlanır ve hor görülür oldu. Tabii burada eğitimli ve ince zevkli diye nitelediğimiz kesimin "The Shit" adlı yazımızda bahsettiğimiz Amerikalı Türkler olmadığının da altını çizelim.
Hangisi doğru, hangisi yanlış, orası sizlerin yorumuna kalmış...
Aslında gayet kötü bir film olmakla beraber, başrolünde Metin Akpınar'ın oynadığı "Abuzer Kadayıf" filmi İbrahim Tatlıses portresini çok güzel çizmiştir.
Bir keresinde de Mercedes'te çalıştığım yıllarda, bizim ofislerin hemen altında bulunan teşhir salonundan " Hüoooop! Heeeeey! " şeklinde bir bağrışmalar gelmişti. Normalde bizim oradan satış olmamasına karşın, boş durmasın diye teşhir salonuna güncel otomobil modellerinden koyardık. Salon dediğim de kocaman, kubbeli filan bir yer; bağırışlar hamam gibi eko yapıyor. Aşağı doğru kafamı uzattım, bir baktım ki bağıran İbrahim Tatlıses. Her zamanki teklifsiz ve aşırı özgüvenli tavrıyla, şöhretini kullanarak güvenliği atlatmış, soluğu otomobillerin yanında almış. Hüooooop! diye bağırarak ilgilenecek birini çağırıyor anlaşılan. Ben indim, kendisiyle ilgilendim. Sevgilisi Asena'ya araba bakıyormuş baba (!) Kendisini güzelce ağırladık, bilgi verdik, oradan satışımız olmadığını belirterek, nazikçe yetkili bir bayimize gönderdik. O günden sonra da o bağırışlarını hiç unutmayıp, aklımıza geldikçe güldük.
Neyse , lafı daha fazla uzatmayalım. Sözün özü, bu iyi olmadı, hem de hiç iyi olmadı İbo. İnşallah en kısa zamanda eski sağlığına kavuşursun. Senin ve beraberinde Türkiye'nin gelecek maceralarını merakla bekliyoruz...
Öte yandan televizyondan izlediğimiz kadarıyla, geniş bir hayran kitlesi karalar bağlamış, şimdiden yas tutuyor. Seveni çok İbo'nun... Urfa'dan otobüsler dolusu hısım İstanbul'a doğru yola çıkmış. Ülkemizin bilindik ünlüleri kara gözlükleri ile bu sefer Teşvikiye Cami yerine hastane önünde toplanmış, sevgi ve üzüntü dolu mesajlar veriyorlar. Adamda para olunca dayağı bile tatlı oluyor. Geçmişte İbo'nun hışmına uğramış dayakzede hatunlar dahi tekmili birden hastane önünde ve gözyaşları içinde:
- Sevgi dolu bir insandı...
Başbakan dört kez telefonla arıyor, yetmiyor bir de kalkıp bizzat hastaneye geliyor, doktorlara ne gerekiyorsa yapmaları talimatını veriyor. Sanki demese yapmayacaklar...
***
70'li ve 80'li yıllarda Türkiye'de türkçe müzik dinlemek neredeyse ayıplanacak, utanılacak bir şey sayılırdı. Gece kulüplerinde, arkadaş toplantılarında filan türkçe müzik çalmak kimsenin aklına dahi gelmezdi. Öte yandan, bu yabancı müzik özentisinin yanısıra köklü bir de gazino geleneği vardı. Kaliteli Türk Müziği bu gazinolarda dinlenirdi. Türkü ve arabesk ise kelimenin tam anlamıyla hor görülür, aşağılanırdı. O zamanlar bu tarz müzik, şehir hayatına adapte olamamış, ezilen sınıfın müziği olarak bilinirdi. Eğitimli ve ince zevkleri olan kesim ise ecnebi müziği tercih ederdi.
Bugün Türkiye'nin geldiği nokta ortada. O zamanlar küçümsenen arabesk, tüm yan ürünleri ile birlikte gelişip serpildi ve bugün ülkenin hakim kültürü oldu. O zamanın ezilen, "dışarlıklı" denilen kesimi, bugünün yöneten kesimi oldu. Ve yine o zamanın hor görülen İbrahim Tatlıses'i de, bugünün özel jetiyle gezen büyük sanatçısı ve işadamı oldu.
Hatta ve hatta günümüz Türkiye'sinde, bu sefer eğitimli ve ince zevkli insanlar artık neredeyse dışlanır ve hor görülür oldu. Tabii burada eğitimli ve ince zevkli diye nitelediğimiz kesimin "The Shit" adlı yazımızda bahsettiğimiz Amerikalı Türkler olmadığının da altını çizelim.
Hangisi doğru, hangisi yanlış, orası sizlerin yorumuna kalmış...
***
***
Bendenizin de İbrahim Tatlıses ile iki kere yüzyüze karşılaşmam olmuştur. Birincisinde bundan tam yirmi sene önce Çeşme Altınyunus Oteli'nde gecenin çok geç bir vaktinde otelin teras barında rastlamıştım kendisine. Neredeyse gün ağıracak, ortada kimsecikler yok. Sadece ben ve ayıptır söylemesi yanımda manitam, eğlence dönüşü sabahı bekliyoruz. Baktık altında şort, üstünde atlet, ayağında şıpıdık şıpıdık terliklerle İbrahim Tatlıses çıkageldi. Babayı uyku tutmamış anlaşılan. Biz de hemen " Vay! İbrahim Abi" şeklinde laf attık tabi. Orada sabah vakti bir müddet laflamıştık.Bir keresinde de Mercedes'te çalıştığım yıllarda, bizim ofislerin hemen altında bulunan teşhir salonundan " Hüoooop! Heeeeey! " şeklinde bir bağrışmalar gelmişti. Normalde bizim oradan satış olmamasına karşın, boş durmasın diye teşhir salonuna güncel otomobil modellerinden koyardık. Salon dediğim de kocaman, kubbeli filan bir yer; bağırışlar hamam gibi eko yapıyor. Aşağı doğru kafamı uzattım, bir baktım ki bağıran İbrahim Tatlıses. Her zamanki teklifsiz ve aşırı özgüvenli tavrıyla, şöhretini kullanarak güvenliği atlatmış, soluğu otomobillerin yanında almış. Hüooooop! diye bağırarak ilgilenecek birini çağırıyor anlaşılan. Ben indim, kendisiyle ilgilendim. Sevgilisi Asena'ya araba bakıyormuş baba (!) Kendisini güzelce ağırladık, bilgi verdik, oradan satışımız olmadığını belirterek, nazikçe yetkili bir bayimize gönderdik. O günden sonra da o bağırışlarını hiç unutmayıp, aklımıza geldikçe güldük.
Neyse , lafı daha fazla uzatmayalım. Sözün özü, bu iyi olmadı, hem de hiç iyi olmadı İbo. İnşallah en kısa zamanda eski sağlığına kavuşursun. Senin ve beraberinde Türkiye'nin gelecek maceralarını merakla bekliyoruz...
